بیابان زایی در کنار دو چالش تغییر اقلیم و کمبود آب شیرین بهعنوان سه چالش مهم جامعه جهانی در قرن ۲۱ محسوب میشود. بههمین منظور سازمان ملل متحدد کمیتهای بینالدول جهت تدوین کنوانسیون بینالمللی مقابله با بیابانزایی راهاندازی نمود و این کمیته پس از ۳ سال طی جلسات مختلف سرانجام در ۱۷ ژوئن ۱۹۹۴ کنوانسیون بینالمللی مقابله با بیابانزایی (UNCCD) را تاسیس نمود.
موضوع روز جهانی مقابله با بیابانزایی و خشکسالی در سال ۲۰۲۰ «غذا. علوفه. پارچه.» انتخاب شده است.
با اضافه شدن جمعیت جهان و گسترش شهرنشینی، تقاضای بیشتری برای تامین مواد غذایی، خوراک دام و پارچه برای لباس ایجاد میشود.
همچنین کیفیت زمینهای زراعی روزبهروز کاهش مییابد.
در نتیجه زمینهای بیشتری میبایست به کشاورزی برای تهیه غذا، علوفه و پارچه اختصاص یابد.
گسترش اراضی کشاورزی، یعنی کاهش سطح جنگلها، مراتع و عرصههای طبیعی و این یعنی تخریب و فشار مضاعف بر اکوسیستمهای طبیعی و تنوع زیستی.
روز جهانی مقابله با بیابانزایی و خشکسالی در سال ۲۰۲۰ بر تغییر نگرش عموم مردم نسبت به مصرف غذا و لباس تمرکز دارد.
برای تولید و تامین نیاز ده میلیارد نفر انسان تا سال ۲۰۵۰ شیوههای زندگی ما باید تغییر کند.
موضوع امسال روز جهانی مقابله با بیابانزایی و خشکسالی برخلاف هر سال که تمرکز بیشتری بر دولتها و تلاشهای بینالمللی داشت، بر روی نقش تکتک انسانها بر حفظ اکوسیستمهای طبیعی و تنوع زیستی تمرکز و تاکید دارد.
با اضافه شدن جمعیت جهان و گسترش شهرنشینی، تقاضای بیشتری برای تامین مواد غذایی، خوراک دام و پارچه برای لباس ایجاد میشود. همچنین کیفیت زمینهای زراعی روزبهروز کاهش مییابد.
در نتیجه زمینهای بیشتری میبایست به کشاورزی برای تهیه غذا، علوفه و پارچه اختصاص یابد.
گسترش اراضی کشاورزی، یعنی کاهش سطح جنگلها، مراتع و عرصههای طبیعی و این یعنی تخریب و فشار مضاعف بر اکوسیستمهای طبیعی و تنوع زیستی.
روز جهانی مقابله با بیابانزایی و خشکسالی در سال ۲۰۲۰ بر تغییر نگرش عموم مردم نسبت به مصرف غذا و لباس تمرکز دارد.
برای تولید و تامین نیاز ده میلیارد نفر انسان تا سال ۲۰۵۰ شیوههای زندگی ما باید تغییر کند.
موضوع امسال روز جهانی مقابله با بیابانزایی و خشکسالی برخلاف هر سال که تمرکز بیشتری بر دولتها و تلاشهای بینالمللی داشت، بر روی نقش تکتک انسانها بر حفظ اکوسیستمهای طبیعی و تنوع زیستی تمرکز و تاکید دارد.